بررسی برخی از مواد آنتی سپتیک بر بیوفیلم سویه های استافیلوکوکی جدا شده از پوست بیماران بستری در بخش عفونی

زمینه و هدف: مصرف بی رویه و روزافزون آنتی بیوتیک ها و مواد بیوسایدی منجر به پیدایش سویه های مقاوم استافیلوکوکی شده است. هدف از این مطالعه بررسی میزان مقاومت بیوفیلم سویه های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده نسبت به این ترکیبات بوده است. روش کار: 100 نمونه استافیلوکوکوس اورئوس از پوست بیماران بستری در بخش عفونی از دو بیمارستان شهدای تجریش و ولیعصر شهر تهران طی یک سال جمع آوری شد. سویه های جدا شده از طریق آزمون های بیوشیمیایی استاندارد تعیین هویت گردیدند و توسط واکنش زنجیره ای پلیمراز pcr مورد تأیید قرار گرفتند. الگوی تعیین مقاومت سویه ها نسبت به آنتی بیوتیک های پنی سیلین، آموکسی سیلین، آمپی سیلین، متی سیلین، کلاریترومایسین و بیوساید هایی نظیر ساولن، دکوسپت و دکونکس (درموسپت) با روش دیسک دیفیوژن و حداقل غلظت مهارکننده و کشندگی آن ها با روش میکرودایلوشن تعیین گردید. بیوفیلم سویه های مقاوم mdr بر روی میکروپلیت های پلی استیرنی تشکیل گردید. یافته ها: اغلب سویه های جدا شده نسبت به پنی سیلین، آموکسی سیلین، آمپی سیلین و متی سیلین مقاوم بودند و بیشترین حساسیت نسبت به کلاریترومایسین مشاهده گردید. بررسی فنوتیپی تشکیل بیوفیلم نشان داد که به ترتیب% 6 (6 سویه)، %2/23 (23 سویه) و% 4/50 (50 سویه) از جدایه ها قادر به تشکیل بیوفیلم به صورت قوی، متوسط و ضعیف می باشند و تنها 4/20 درصد جدایه ها قادر به تشکیل بیوفیلم در محیط آزمایشگاه نبودند. بیوفیلم در حضور ساولن کمترین میزان مقاومت و با دکونکس بیشترین مقاومت را نشان داد. نتیجه گیری: شیوع سویه های مقاوم بیمارستانی با قابلیت تشکیل بیوفیلم در میان طیف وسیعی از بیماران می تواند خطر جدی برای سلامت جامعه باشد.